Εξωτερική θερμομόνωση

Όταν μιλάμε για εξωτερική θερμομόνωση εννοούμε την τοποθέτηση θερμομονωτικού υλικού στο εξωτερικό μέρος, δηλαδή σε όλα τα κατακόρυφα εξωτερικά στοιχεία (τοίχους) ενός κτιρίου. Η επιλογή της κατάλληλης θερμομόνωσης γίνεται λαμβάνοντας υπόψη την υπάρχουσα θερμομονωτική επάρκεια, ιδίως όταν πρόκειται για κάποιο παλιό κτίριο, ή την ενεργειακή μελέτη ΚΕΝΑΚ, όταν μιλάμε για νέο κτίριο σε συνδυασμό πάντα με την κλιματική ζώνη στην οποία βρίσκεται το εν λόγω κτίριο καθώς επίσης τη χρήση του (κατοικία, γραφεία κ.λπ.) αλλά και τα δομικά στοιχεία από τα οποία αποτελείται.

Τα κυριότερα θερμομονωτικά υλικά είναι:

• η διογκωμένη πολυστερίνη (EPS),
• η διογκωμένη πολυστερίνη εμπλουτισμένη με γραφίτη (EPS-F NEOPOR),
• η αφρώδης εξηλασμένη πολυστερίνη (XPS) και
• ο πετροβάμβακας.

Η επιλογή του θερμομονωτικού υλικού αλλά και του πάχους αυτού αποτελεί συνδυασμό πολλών παραγόντων και στηρίζεται στις απαιτήσεις της ενεργειακής μελέτης του κτηρίου.

Τα βασικά στοιχεία μιας εξωτερικής θερμομόνωσης είναι η κόλλα πρόσφυσης του υλικού, το θερμομονωτικό υλικό και οι στρώσεις επιχρίσματος που προστατεύουν την εξωτερική θερμομόνωση.

Τα στάδια κατασκευής του συστήματος εξωτερικής θερμομόνωσης είναι τα ακόλουθα:

1. Κόλληση του θερμομονωτικού υλικού στον εξωτερικό τοίχο με χρήση κατάλληλης συνδετικής κόλλας.
2. Τοποθέτηση κατάλληλων γωνιακών εξαρτημάτων (γωνιόκρανα) σε όλες τις ακμές του συστήματος.
3. Μηχανική στήριξη του θερμομονωτικού υλικού στον εξωτερικό τοίχο με τη χρήση κατάλληλων αγκυρίων στερέωσης.
4. Εφαρμογή υαλοπλέγματος σε όλη την επιφάνεια του θερμομονωτικού υλικού με τη χρήση κατάλληλου ενισχυτικού επιχρίσματος.
5. Εφαρμογή στρώσης εμποτισμού (αστάρι) εάν απαιτείται από το επιλεγμένο σύστημα θερμομόνωσης ως υπόστρωμα του τελικού επιχρίσματος.
6. Εφαρμογή του τελικού επιχρίσματος σε όλη την επιφάνεια των εξωτερικών τοίχων με σκοπό την πλήρη στεγανοποίηση του συστήματος εξωτερικής θερμομόνωσης.